تقریر فقه 24 فروردین

4- اشکال مشترکی هست که به باقی روایات هم وارد است که بعداً می آوریم.
طائفه ی دیگری که می توان برای اثبات عدم وجوب دفع منکر بدان استدلال نمود، روایت اولی است که در وسائل باب 41 (باب تحريم بيع الخشب ليعمل صليبا و نحوه) از ابواب ما یکتسب به است: حدیث اول آن: مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَيْنَةَ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَسْأَلُهُ عَنْ رَجُلٍ‏ لَهُ‏ خَشَبٌ‏ فَبَاعَهُ مِمَّنْ يَتَّخِذُهُ بَرَابِطَ(ج بَربَط: عود که آلت لهوی است.) فَقَالَ لَا بَأْسَ بِهِ وَ عَنْ رَجُلٍ‏ لَهُ‏ خَشَبٌ‏ فَبَاعَهُ مِمَّنْ يَتَّخِذُهُ صُلْبَاناً قَالَ لَا.
اشکال: این روایت معارض دارد. مانند ذیل خود این روایت یا روایت دوم این باب: وَ بِإِسْنَادِهِ-شیخ الطوسی- عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عِيسَى‏ الْقُمِّيِ‏ عَنْ عَمْرِو بْنِ حُرَيْثٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ التُّوتِ أَبِيعُهُ يُصْنَعُ لِلصَّلِيبِ وَ الصَّنَمِ قَالَ لَا.
جواب: این دو روایت معارضه نمی‌کنند؛ ممکن است نزد شارع، بین بت و صلیب، با بربط فرق باشد؛ ساخت صلیب، طبق هر دو روایت تکلیفاً و وضعاً حرام است به خاطر مفاسدی که شارع می‌داند و لذا از عموماتِ مثل «أحل الله البیع» خارج می‌شود، و ساخت بربط طبق روایت محل استدلال جایز است و لذا بر ساخت بربط دو دلیل بر جواز داریم: عمومات، و خصوص این دلیل. پس اخذ به روایت محل استدلال برای اثبات عدم وجوب منع منکر، اشکالی ندارد.