محمد اشعری
2019/07/03, 20:33
بحث راجع به تشبه به نساء بود مشهور فتوای به حرمت لبس لباس مختص به زنان داده اند
اما لباس بلندی که در روایتی آن را به جهت تشبه به زنان نهی کرده بود در روایات دیگر کراهت از آن فهمیده می شود در برخی به جهت کبر آمده است.
تشبه به نساء اعم از لبس مایختص بالنساء است و با پوشیدن هر لباس مختص به نسائی تشبه به نساء صدق نمی کند.
در مرآه العقول برای محلل چند معنا نقل می کند
یک معنا که مشهور است این است که بعد از طلاق سوم شوهر مردی را پیدا می کند و می گوید با همسر من ازدواج کن به شرطی که بعدا آن را طلاق بدهی . این حرام است نباید شرط کند
اذا تزوجها.. فلا نکاح بینهما او حتی یبیح... شیخ طوسی
احتمال دیگر : هر کسی که حرامی را برای دیگری حلال کند.
سوم اینکه: مشرکین ماههای حرام را به تاخیر می انداختند
روایت عمرو بن شمر ضعیف است مرحوم شیخ انصاری در مکاسب اشکال دلالی هم کرده است اینکه ظاهر لعن متشبهین به نساء این است که رفتار جنسی زنانه دارند و مفعول واقع می شوند.
دو مطلب در باره فرمایش شیخ:
درسته که سند عمرو بن شمر ضعیف است ولی روایت دیگری از حسین بن علوان داریم که سندش صحیح است.
ابن عقده در مورد حسن بن عقده گفته اوثق از برادرش حسین است که ظاهرش این است که حسین هم وثاقت دارد. عمرو بن خالد هم توثیق دارد.
لعن الله متشبهین من الرجال بالنساء روایت معبتر
قال لعن رسول الله المتشبهون من الرجال بالنساء
اگر سند این روایت درست باشد حاکم بر روایت بن علوان می شود
اما سند این روایت به جهت محمد علی که به احتمال قوی ابوسمینه است و او خیلی ضعیف است.
اینکه خدا یا پیامبر لعن کند دلالت بر حرمت دارد و چند نمونه که دال بر حرمت نیست قرینه وجود دارد. ملعون است یعنی مطرود است و در موارد قرینه به معنا دوری از رحمت است.
بحث سوم : صاحب عروه فرمود اگر مردی در لباس شهرت یا لباس مخصوص زنان نماز بخواند نماز باطل است.
مرحوم خویی تفصیل داده اند اگر ساتر است می شود فتوا به بطلان داد ولی اگر غیر ساتر است خیر! آن چیزی که در نماز شرط است ساتر است غیر ساتر دخلی در صحت ندارد و ترکیب آن انضمامی است .
به نظر ما حق با صاحب عروه است
اولا در ساتر غصبی هم ما گفتیم ترکیب انضمامی است شاهد انی که می تواند به نحو ترتب بگوید نپوش این لباس غصبی را ولی اگر پوشیدی نماز در آن اشکال ندارد بلکه واجب است
ثانیا مشکل ساتر غصبی این بود که ساتر غصبی تصرف در آن حرام بود ولی در لباس شهرت تصرف حرام نیست ولی این که انسان خود را مشهور کنئ به لباسی حرام است و انی ممکن است مطلب را تسهیل کند.
اما لباس بلندی که در روایتی آن را به جهت تشبه به زنان نهی کرده بود در روایات دیگر کراهت از آن فهمیده می شود در برخی به جهت کبر آمده است.
تشبه به نساء اعم از لبس مایختص بالنساء است و با پوشیدن هر لباس مختص به نسائی تشبه به نساء صدق نمی کند.
در مرآه العقول برای محلل چند معنا نقل می کند
یک معنا که مشهور است این است که بعد از طلاق سوم شوهر مردی را پیدا می کند و می گوید با همسر من ازدواج کن به شرطی که بعدا آن را طلاق بدهی . این حرام است نباید شرط کند
اذا تزوجها.. فلا نکاح بینهما او حتی یبیح... شیخ طوسی
احتمال دیگر : هر کسی که حرامی را برای دیگری حلال کند.
سوم اینکه: مشرکین ماههای حرام را به تاخیر می انداختند
روایت عمرو بن شمر ضعیف است مرحوم شیخ انصاری در مکاسب اشکال دلالی هم کرده است اینکه ظاهر لعن متشبهین به نساء این است که رفتار جنسی زنانه دارند و مفعول واقع می شوند.
دو مطلب در باره فرمایش شیخ:
درسته که سند عمرو بن شمر ضعیف است ولی روایت دیگری از حسین بن علوان داریم که سندش صحیح است.
ابن عقده در مورد حسن بن عقده گفته اوثق از برادرش حسین است که ظاهرش این است که حسین هم وثاقت دارد. عمرو بن خالد هم توثیق دارد.
لعن الله متشبهین من الرجال بالنساء روایت معبتر
قال لعن رسول الله المتشبهون من الرجال بالنساء
اگر سند این روایت درست باشد حاکم بر روایت بن علوان می شود
اما سند این روایت به جهت محمد علی که به احتمال قوی ابوسمینه است و او خیلی ضعیف است.
اینکه خدا یا پیامبر لعن کند دلالت بر حرمت دارد و چند نمونه که دال بر حرمت نیست قرینه وجود دارد. ملعون است یعنی مطرود است و در موارد قرینه به معنا دوری از رحمت است.
بحث سوم : صاحب عروه فرمود اگر مردی در لباس شهرت یا لباس مخصوص زنان نماز بخواند نماز باطل است.
مرحوم خویی تفصیل داده اند اگر ساتر است می شود فتوا به بطلان داد ولی اگر غیر ساتر است خیر! آن چیزی که در نماز شرط است ساتر است غیر ساتر دخلی در صحت ندارد و ترکیب آن انضمامی است .
به نظر ما حق با صاحب عروه است
اولا در ساتر غصبی هم ما گفتیم ترکیب انضمامی است شاهد انی که می تواند به نحو ترتب بگوید نپوش این لباس غصبی را ولی اگر پوشیدی نماز در آن اشکال ندارد بلکه واجب است
ثانیا مشکل ساتر غصبی این بود که ساتر غصبی تصرف در آن حرام بود ولی در لباس شهرت تصرف حرام نیست ولی این که انسان خود را مشهور کنئ به لباسی حرام است و انی ممکن است مطلب را تسهیل کند.