خارج فقه

[محمد اشعری]

مکروهات:
1. درحال احرام اگر کسی محرم را صدا زد در مقام جواب گفتن «لبیک» مکروه است و برخی احوط را در ترک دانسته اند.
لفظ لبیک یک حالت خاص همراه با خضوع و سراپا گوش بودن دارد و در حالی که او در احرام بوده و خود را به نهایت مرتبه اقبال به خداوند متعال و در خدمت حق تعالی باشد که با به کار بردن این کلام نسبت به دیگران مناسبت ندارد.
البته این بیان نه حرمت را اثبات میکند و نه کراهت اصطلاحی را. تنها ناشایست بودن را می رساند.
لیس للمحرم ان یلبی من دعاه حتی یقضی احرامه قلت کیف یقول، قال یقول یا سعد.
روایت از حیث سند صحیحه و از حیث دلالت اصل منع از آن فهمیده می شود. ما باشیم و ظاهر این روایت به مقتضای ظهور باید حکم به حرمت کنیم؛ زیرا هر نهی که وارد شود و در مقابل ترخیصی وارد نشود مقتضای ظهور حرمت است. لیس للمحرم یعنی محرم حق ندارد ...
روایت دیگر
یکره للرجل ان یجیب بالتلبیه و هو محرم
عنوان کراهت در کتاب وسنت به معنای لغوی یعنی ناخوشایندی است. هرچند برخی خواستند به معنای اصطلاحی معنا کنند ولی این نظر تمام نیست.
نقل روایات در من لایحضره الفقیه توسط صدوق به سه صورت است
○ اسم راوی آورده شده: مثلا زراره عن ابی عبدالله
○ گفته شده روی عن ابی عبدالله
○ گفته شده قال ابی عبدالله

وجه حمل بر کراهت:
○ در کلام صاحب جواهر:
روایت دیگری داریم که فرموده لا باس، لذا ترخیص در ترک داریم وباید حمل بر کراهت شود.
لا باس ان یلبی المجیب
○ در کلام مرحوم حکیم:
صحیحه حماد باید حمل بر کراهت شود به جهت روایت دیگر که قرینه میشود.
لاباس ان یلبی المجیب
اشکال:
ما چنین روایتی نداریم آنچه که بعد از کلمه «یلبی» آمده در برخی نسخ «جنب» آمده است به این معنا که چه در تلبیه واجب و چه در مستحب، در حال جنابت و حیض تلبیه گفتن اشکال ندارد
پس در مقابل صحیحه حماد که سندا صحیح بود و دلالتا هم دال بر منع بود روایتی که دلالتا دال بر ترخیص باشد نداریم.
○ وجه مختار
اما از نظر ما وجه حمل بر کراهت قاعده لو کان لبان است