سید محسن منافی
2019/01/28, 12:43
ج. اگر موافقت التزامیه در احکام را واجب دانستیم، همه ی صوری که گفته شد، از موارد تزاحم هستند؛ چون التزام به حکم ترخیصی هم الزامی است نه ترخیصی. ولی چه کنیم که وجوب التزام را در احکام واقعیه قائل نیستیم چه برسد به احکام ظاهریه.
مرحوم خوئی مبنای آخوند طبق مبنای سببیت را در تحقق تزاحم نقل می کند و کلام ایشان را رد می کند :
بحث دارای صوری است:
1- تزاحم به لحاظ عمل مکلف(مقام امتثال).
2- به لحاظ شأن مولی(مقام جعل): تزاحم به لحاظ جعل، تعارض اصطلاحی است نه تزاحم اصطلاحی.
3- به لحاظ التزام مکلف(موافقت التزامیه): قول به تزاحم، باطل فی باطل است. نه مسلک سببیت را قبول داریم و نه وجوب موافقت التزامیه را.
صورت اول فروضی دارد:
أ. منتهی به الزام به نقیضین شود: تزاحم نمی شود؛ زیرا عدم امکان امتثال در ما نحن فیه، ناشی از محذور در مقام جعل است نه ناشی از عدم قدرت مکلف.
مرحوم خوئی مبنای آخوند طبق مبنای سببیت را در تحقق تزاحم نقل می کند و کلام ایشان را رد می کند :
بحث دارای صوری است:
1- تزاحم به لحاظ عمل مکلف(مقام امتثال).
2- به لحاظ شأن مولی(مقام جعل): تزاحم به لحاظ جعل، تعارض اصطلاحی است نه تزاحم اصطلاحی.
3- به لحاظ التزام مکلف(موافقت التزامیه): قول به تزاحم، باطل فی باطل است. نه مسلک سببیت را قبول داریم و نه وجوب موافقت التزامیه را.
صورت اول فروضی دارد:
أ. منتهی به الزام به نقیضین شود: تزاحم نمی شود؛ زیرا عدم امکان امتثال در ما نحن فیه، ناشی از محذور در مقام جعل است نه ناشی از عدم قدرت مکلف.