سید محسن منافی
2018/12/18, 08:53
2- سنّت: مانند روایاتی که بر رفق در امر به معروف دلالت می کند. این روایات در 8 منبع(اعم از منابع خاصه و عامه) ذکر شده است.
مانند روایت خصال: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّمَا يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ مَنْ كَانَتْ فِيهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ عَامِلٌ بِمَا يَأْمُرُ بِهِ وَ تَارِكُ لِمَا يَنْهَى عَنْهُ عَادِلٌ فِيمَا يَأْمُرُ عَادِلٌ فِيمَا يَنْهَى رَفِيقٌ فِيمَا يَأْمُرُ وَ رَفِيقٌ فِيمَا يَنْهَى.
و روایت اشعثیات: أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدٌ حَدَّثَنِي مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَا يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ إِلَّا مَنْ كَانَ فِيهِ ثَلَاثٌ رَفِيقاً بِمَا يَأْمُرُ بِهِ رَفِيقاً بِمَا يَنْهَى عَنْهُ عَدْلًا فِيمَا يَأْمُرُ بِهِ عَدْلًا فِيمَا يَنْهَى عَنْهُ عَالِماً بِمَا يَأْمُرُ بِهِ عَالِماً بِمَا يَنْهَى عَنْهُ.
در استدلال به این طائفه چند مناقشه وجود دارد:
1- سندی: روایات این طائفه یا مرسل هستند یا کتاب(اشعثیات) ضعیف است.
تخلّص از این اشکال: أ. تراکم نقل ها، درجه ی اعلای استفاضه را اثبات می کند. (فیه: تراکم در جایی که روات مباشر باشند، استفاضه را ثابت می کند نه در چنین مواردی.)
ب. مرسلات ابن ابی عمیر (مانند روایت خصال)حجت است؛ چون لایروون و لایرسلون الا عن ثقة. (فیه: کبروی: اگر از راوی نام برده بود، ثقه بود ولی وقتی نام نبرده و راه برای فحص از راوی وجود ندارد، پس حجت نیست.
صغروی: مقصود از لایرسلون، آیا شامل آن که غیر ابی عمیر از آن نام نبرده هم می شود یا نه؟!)
مانند روایت خصال: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّمَا يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ مَنْ كَانَتْ فِيهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ عَامِلٌ بِمَا يَأْمُرُ بِهِ وَ تَارِكُ لِمَا يَنْهَى عَنْهُ عَادِلٌ فِيمَا يَأْمُرُ عَادِلٌ فِيمَا يَنْهَى رَفِيقٌ فِيمَا يَأْمُرُ وَ رَفِيقٌ فِيمَا يَنْهَى.
و روایت اشعثیات: أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدٌ حَدَّثَنِي مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَا يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ إِلَّا مَنْ كَانَ فِيهِ ثَلَاثٌ رَفِيقاً بِمَا يَأْمُرُ بِهِ رَفِيقاً بِمَا يَنْهَى عَنْهُ عَدْلًا فِيمَا يَأْمُرُ بِهِ عَدْلًا فِيمَا يَنْهَى عَنْهُ عَالِماً بِمَا يَأْمُرُ بِهِ عَالِماً بِمَا يَنْهَى عَنْهُ.
در استدلال به این طائفه چند مناقشه وجود دارد:
1- سندی: روایات این طائفه یا مرسل هستند یا کتاب(اشعثیات) ضعیف است.
تخلّص از این اشکال: أ. تراکم نقل ها، درجه ی اعلای استفاضه را اثبات می کند. (فیه: تراکم در جایی که روات مباشر باشند، استفاضه را ثابت می کند نه در چنین مواردی.)
ب. مرسلات ابن ابی عمیر (مانند روایت خصال)حجت است؛ چون لایروون و لایرسلون الا عن ثقة. (فیه: کبروی: اگر از راوی نام برده بود، ثقه بود ولی وقتی نام نبرده و راه برای فحص از راوی وجود ندارد، پس حجت نیست.
صغروی: مقصود از لایرسلون، آیا شامل آن که غیر ابی عمیر از آن نام نبرده هم می شود یا نه؟!)