سید محسن منافی
2018/12/18, 08:47
اگر با جریان هر دو اصل، مخالفت قطعیه و با جریان یکی از دو اصل، مخالفت احتمالیه لازم بیاید؛ این محذور محسوب می شود؛ چون موافقت قطعیه واجب است.
مرحوم نائینی برای عدم جریان استصحاب در موارد علم اجمالی (در جایی که مخالفت احتمالیه هم پیش نیاید،) بیان دیگری فرموده است: حجیت استصحاب به ملاک اماریت و محرزیت است و اماریت و کاشفیت در فرض علم اجمالی به کذب احدهما وجود ندارد.
مرحوم خوئی دو اشکال به ایشان کرده : 1- نقضی: خود شما اصل را جاری می دانید. إذا كان أحد جنباً و أتى بالصلاة، فشك بعد الفراغ عنها في أنه اغتسل قبل الصلاة أم لا؟ فيحكم بصحة الصلاة المأتي بها بمقتضى قاعدة الفراغ، و بوجوب الغسل عليه للصلوات الآتية و سائر الواجبات المشروطة بالطهارة من الحدث الأكبر بمقتضى استصحاب بقاء الحدث مع العلم الإجمالي بمخالفة أحد الأصلين للواقع، مع أن قاعدة الفراغ أيضا من الأصول المحرزة لو لم تكن من الأمارات.
(خود مرحوم متفطّن به این نقض بوده و از آن جواب داده است.)
2- حلّی: اصل را نسبت به مجموع اطراف علم اجمالی بما هو مجموع نمی خواهیم جاری کنیم که شما بگویید که نسبت به مجموع شکی وجود ندارد. بلکه نسبت به تک تک اطراف می خواهیم جاری کنیم.
جواب ایشان به کلام نائینی نمی خورد؛ محذور مطرح شده در کلام نائینی این نبود که ما شکی نداریم. بلکه ایشان محذور را عدم انطباق ملاک حجیت استصحاب(محرزیت استصحاب) می داند.
جواب درست از کلام نائینی این است که بعد از تحقق اطلاق برای استصحاب دیگر مانعی برای جریان استصحاب نمی باشد.
مرحوم نائینی برای عدم جریان استصحاب در موارد علم اجمالی (در جایی که مخالفت احتمالیه هم پیش نیاید،) بیان دیگری فرموده است: حجیت استصحاب به ملاک اماریت و محرزیت است و اماریت و کاشفیت در فرض علم اجمالی به کذب احدهما وجود ندارد.
مرحوم خوئی دو اشکال به ایشان کرده : 1- نقضی: خود شما اصل را جاری می دانید. إذا كان أحد جنباً و أتى بالصلاة، فشك بعد الفراغ عنها في أنه اغتسل قبل الصلاة أم لا؟ فيحكم بصحة الصلاة المأتي بها بمقتضى قاعدة الفراغ، و بوجوب الغسل عليه للصلوات الآتية و سائر الواجبات المشروطة بالطهارة من الحدث الأكبر بمقتضى استصحاب بقاء الحدث مع العلم الإجمالي بمخالفة أحد الأصلين للواقع، مع أن قاعدة الفراغ أيضا من الأصول المحرزة لو لم تكن من الأمارات.
(خود مرحوم متفطّن به این نقض بوده و از آن جواب داده است.)
2- حلّی: اصل را نسبت به مجموع اطراف علم اجمالی بما هو مجموع نمی خواهیم جاری کنیم که شما بگویید که نسبت به مجموع شکی وجود ندارد. بلکه نسبت به تک تک اطراف می خواهیم جاری کنیم.
جواب ایشان به کلام نائینی نمی خورد؛ محذور مطرح شده در کلام نائینی این نبود که ما شکی نداریم. بلکه ایشان محذور را عدم انطباق ملاک حجیت استصحاب(محرزیت استصحاب) می داند.
جواب درست از کلام نائینی این است که بعد از تحقق اطلاق برای استصحاب دیگر مانعی برای جریان استصحاب نمی باشد.