سید محسن منافی
2018/12/11, 08:09
بیان مرحوم حائری مورد حمله ی محققین مانند مرحوم اصفهانی و خوئی و امام قرار گرفته است.
مرحوم اصفهانی اشکالات مشترکی به تقریب مرحوم شیخ و مرحوم حائری وارد کرده است :
1- سببیت و مسببیت در این جا به نحو تکوینی نمی باشد. بلکه مراد اثر شرعی بودن یکی برای دیگری است. در این جا تسبّب شرعی نمی باشد؛ زیرا شک در نجاست ثوب معلول شرعی شک در طهارت ماء می باشد بلکه ملازم عقلی است؛ چون شک، حالت نفسانی و تکوینی است. پس تقدم و تاخر رتبی که در کلام شیخ آمده، شرعی نمی باشد.
2- نسبت حکم به موضوع، نسبت عرَض به ماهیت است نه عرض به وجود. شک سببی و شک مسببی بوجودهما العنوانی و به صورت ذهنیه موضوع حکم لا تنقض است. شک مسببی بوجوده الخارجی نسبت به شک سببی، متأخر است. پس هیچ تقدمی و ترتّبی برای وجود عنوانی شک سببی بر وجود عنوانی شک مسببی نسبت به مشمولیت برای حکم لاتنقض نمی باشد.
مرحوم اصفهانی اشکالات مشترکی به تقریب مرحوم شیخ و مرحوم حائری وارد کرده است :
1- سببیت و مسببیت در این جا به نحو تکوینی نمی باشد. بلکه مراد اثر شرعی بودن یکی برای دیگری است. در این جا تسبّب شرعی نمی باشد؛ زیرا شک در نجاست ثوب معلول شرعی شک در طهارت ماء می باشد بلکه ملازم عقلی است؛ چون شک، حالت نفسانی و تکوینی است. پس تقدم و تاخر رتبی که در کلام شیخ آمده، شرعی نمی باشد.
2- نسبت حکم به موضوع، نسبت عرَض به ماهیت است نه عرض به وجود. شک سببی و شک مسببی بوجودهما العنوانی و به صورت ذهنیه موضوع حکم لا تنقض است. شک مسببی بوجوده الخارجی نسبت به شک سببی، متأخر است. پس هیچ تقدمی و ترتّبی برای وجود عنوانی شک سببی بر وجود عنوانی شک مسببی نسبت به مشمولیت برای حکم لاتنقض نمی باشد.