محمد اشعری
2018/09/06, 11:33
اشکال:
احتمال می رود ارتکازی عند المتشرعه وجود داشته باشد که مانع از انعقاد اطلاق شود و ضرب و... مشمول اطلاق نشوند
جواب: این سخن درجایی صحیح است که کلام مذکور صلاحیت برای اراده آن معنا را داشته باشد ولی اگر خوده جمله صلاحیت برای اراده آن معنا و یا فرد را ندارد اصلا احتمال آن نمی رود اینکه از انکار به ید اراده بشود خودت خوب باش تا مردم تاسی کنند. بنابرین در اینجا نمی شود اینطور گفت.
اشکال 3:
در این روایات یک قرینه داخلیه وجود دارد که از انکار اراده ضرب و.. نشده است زیرا در آنها اینکه از اخف به اشد مفروض است الضرورات تقدر به بقدرها تا مرتبه اخف مانع منکر می شود نباید سراغ معانی اشد رفت حال اگر انکار به ید را به معنای ضرب بگیریم خلاف روایات و فتاوای علماست که در روایت آمده اگر توانستی انکار به ید کن اگر نتوانستی انکار به لسان ... انکار به ید را مرتبه اولی قرار داده و این خود قرینه بر این است که همان احتمال اول شیخ طوسی درست است.
جواب:
این قرینه داخلیه وقتی می تواند صلاحیت قرینیت داشته باشد که بتوان از آن این معنا را اراده کرد
اشکال4:
تمام این روایات مذکوره، همه ضعیف السند است و اینطور نیست که منابع مختلفی داشته باشد که قطع به صدور پیدا شود زیرا همه مرسله است و ممکن است که از یک منبع منشا گرفته باشند.
روایت اول از تفسیر منسوب به امام حسن عسکری علیه السلام: اولا نسبت آن به امام ثابت نیست و ثانیا برخی روات آن هم
روایت دوم در نهج البلاغه: وامر بالمعروف وانه عن المنکر تکن من اهله... سند روایات نهج البلاغه مرسل نقل شده است. این روایت در تحف الحقول و عیون الحکم و المواعظ و در غرر الحکم عاملی هم نقل شده اما تمام این کتب هم اسناد را مرسل نقل کرده اند. اما ابن طاووس کتابی دارند به نام کشف المحجه لثمره المهجه مسندا از کلینی نقل کرده اند. از کتاب رسائل کلینی که روایت اما الحوادث الواقعه هم در این کتاب است. اما یکی از روات آن که جعفربن عنبسه باشد مجهول است. اسناد کلینی به جعفرین عنبسه معلوم نیست و مرسل است.
تنها می ماند نقل نهج البلاغه که چون اسناد قطعی داده به حضرت بنا بر مبنای ما صحیح است.
روایت دیگر نهج البلاغه و عن ابی جهیفه که اسناد قطعی ندارد لذا مرسل است.
احتمال می رود ارتکازی عند المتشرعه وجود داشته باشد که مانع از انعقاد اطلاق شود و ضرب و... مشمول اطلاق نشوند
جواب: این سخن درجایی صحیح است که کلام مذکور صلاحیت برای اراده آن معنا را داشته باشد ولی اگر خوده جمله صلاحیت برای اراده آن معنا و یا فرد را ندارد اصلا احتمال آن نمی رود اینکه از انکار به ید اراده بشود خودت خوب باش تا مردم تاسی کنند. بنابرین در اینجا نمی شود اینطور گفت.
اشکال 3:
در این روایات یک قرینه داخلیه وجود دارد که از انکار اراده ضرب و.. نشده است زیرا در آنها اینکه از اخف به اشد مفروض است الضرورات تقدر به بقدرها تا مرتبه اخف مانع منکر می شود نباید سراغ معانی اشد رفت حال اگر انکار به ید را به معنای ضرب بگیریم خلاف روایات و فتاوای علماست که در روایت آمده اگر توانستی انکار به ید کن اگر نتوانستی انکار به لسان ... انکار به ید را مرتبه اولی قرار داده و این خود قرینه بر این است که همان احتمال اول شیخ طوسی درست است.
جواب:
این قرینه داخلیه وقتی می تواند صلاحیت قرینیت داشته باشد که بتوان از آن این معنا را اراده کرد
اشکال4:
تمام این روایات مذکوره، همه ضعیف السند است و اینطور نیست که منابع مختلفی داشته باشد که قطع به صدور پیدا شود زیرا همه مرسله است و ممکن است که از یک منبع منشا گرفته باشند.
روایت اول از تفسیر منسوب به امام حسن عسکری علیه السلام: اولا نسبت آن به امام ثابت نیست و ثانیا برخی روات آن هم
روایت دوم در نهج البلاغه: وامر بالمعروف وانه عن المنکر تکن من اهله... سند روایات نهج البلاغه مرسل نقل شده است. این روایت در تحف الحقول و عیون الحکم و المواعظ و در غرر الحکم عاملی هم نقل شده اما تمام این کتب هم اسناد را مرسل نقل کرده اند. اما ابن طاووس کتابی دارند به نام کشف المحجه لثمره المهجه مسندا از کلینی نقل کرده اند. از کتاب رسائل کلینی که روایت اما الحوادث الواقعه هم در این کتاب است. اما یکی از روات آن که جعفربن عنبسه باشد مجهول است. اسناد کلینی به جعفرین عنبسه معلوم نیست و مرسل است.
تنها می ماند نقل نهج البلاغه که چون اسناد قطعی داده به حضرت بنا بر مبنای ما صحیح است.
روایت دیگر نهج البلاغه و عن ابی جهیفه که اسناد قطعی ندارد لذا مرسل است.